Przy okazji tego filmu powróci (po raz setny chyba) temat ludzi odpowiedzialnych za tłumaczenie tytułu, którzy zamiast to robić, zawsze chcą być mądrzejsi od reżysera i wymyślają swój własny. Gdy więc oglądam, jak bohaterka filmu, atrakcyjna Sarah Pender, zostaje osadzona w więzieniu, wiem doskonale, że uda jej się uciec. Dlaczego? Bo jakiś imbecyl zawarł w polskim tytule słowo „poszukiwana”. Tylko powinszować inteligencji….
   Motyw osoby niesłusznie skazanej jest w kinie stary jak świat (niedawno w filmie Oskarżona Amanda Knox) więc Kanadyjczycy poszli dawno wytyczonym szlakiem, ani na moment z niego nie schodząc. Mamy więc morderstwo popełnione przez chłopaka Sary, ale dowody świadczą przeciwko niej więc sąd bez litości skazuje ją na 110 lat więzienia (to Ameryka właśnie – Breivik za zabicie 77 osób w Norwegii dostał 21 lat). Sarah się bezskutecznie odwołuje i pozostaje jej tylko ucieczka (choć źle nie miała bo areszt wygląda jak niezły hotel). Skoro jest atrakcyjna – wiadomo, że zaraz zbałamuci jakiegoś strażnika i pryśnie (bo to już wiemy z tytułu). Dalej nie będę opisywał, lecz jest równie schematycznie (czyli średnio ciekawie) i całkiem przewidywalnie, a sytuacja, gdy groźną morderczynię i jedną z najbardziej poszukiwanych osób w USA przewozi jeden detektyw bez obstawy, mówi sama za siebie. Gdyby nie atrakcyjna Jenna Dewan-Tatum (Step Up – Taniec zmysłów, Wytańczyć marzenia, Amerykańska dziewica, 10 lat, Mokra robota), nie byłoby sensu oglądać. Jak to zwykłem pisać – typowy kanadyjczyk, telewizyjny średniak do obejrzenia po wiadomościach. Jest w sumie nieźle poprowadzony i nawet dobrze się go ogląda, szkoda tylko tej oczywistości. Wrażenie psuje idiotyczna końcówka, z której i tak nie dowiemy się, czy była winna. Chyba sam reżyser nie wiedział…. W tego typu prostych filmach zwykle wykłada się kawę na ławę – zostawienie widzowi wydarzeń do swodobnej interpretacji jest zupełnie nie na miejscu.