Pamiętam czasy z końca lat 90., kiedy Z Archiwum X był najpopularniejszym serialem, zaś David Duchovny i Gillian Anderson stali się wielkimi gwiazdami (i zakładnikami własnego sukcesu, bowiem nigdy nie uwolnili się od ról agentów Muldera i Scully). Mroczny klimat tamtej serii niespodziewanie odnalazłem w filmie Dark Skies Scotta Charlesa Stewarta, przedstawiającym koszmar żyjącej na przedmieściach rodziny, która jest świadkiem szeregu niepokojących zjawisk we własnym domu. Kiedy zawodzą  wszelkie próby ich racjonalnego wyjaśnienia, gospodarze postanawiają zainstalować monitoring. Obserwując nagrania ze zgrozą zauważają, że pokoje ich synów nawiedza obca istota. Dowiedziawszy się, że przybysze z innego świata od dawna są na Ziemi i porywają ludzi, rodzice postanawiają bronić swoich dzieci i podjąć walkę z kosmitami. Bardzo nierówną walkę…
Mimo braku dynamizmu i efektów specjalnych film pana Stewarta trzyma w napięciu od początku do samego końca. Pozorowany realizm przeraża znacznie bardziej niż hektolitry krwi i inne tandetne bajery serwowane w nadmiarze w wielu produkcjach. Tutaj groza wynika z faktu obcowania z niewiadomym. Trudno się bronić gdy nie wiesz, kim jest przeciwnik. Aura tajemniczości, stopniowanie napięcia, pomysłowa fabuła, dobrze dobrana muzyka – wszystko to sprawia, że Mroczne niebo ogląda się z ciekawością i chociaż mam pewne zastrzeżenia do samej końcówki (barykadowanie domu? przed obcym bytem, który przenika przez ściany?!? wyczekiwanie ataku, który przecież nie był zapowiedziany i mógł nastąpić tydzień czy miesiąc później? albo w ogóle…), to seans uważam za udany. Polecam miłośnikom Z Archiwum X, Znaków z Gibsonem oraz wszystkim, którzy przedkładają spójne, logiczne (nawet jeśli trochę naiwne i naciągane) historie nad tanie efekciarstwo.