Sweeney to nazwa grupy uderzeniowej w londyńskiej policji, która walczy z przestępcami stosując niekonwencjonalne metody, często na granicy prawa. Członkowie Sweeney są niezwykle skuteczni, dlatego szefostwo patrzy przez palce na ich poczynania. Jednak do czasu… Nick Love, reżyser Football Factory, przeniósł akcję policyjnego serialu z lat 70. (również zatytułowanego Sweeney) we współczesne czasy, pozostawiając jednak klimat i ducha oryginału. Muszę uczciwie przyznać, że film dobrze się ogląda, i gdyby nie spartaczona końcówka, mógłbym dać jeszcze wyższą notę. Oczywiście pozostaje do dyskusji kwestia realizmu zdarzeń – ten jest teoretycznie zachowany, film jest z założenia robiony bardzo na poważnie, dlatego denerwuje nieco zupełny brak szacunku głównego bohatera (dobra rola Raya Winstone’a) dla przełożonych, nierespektowanie poleceń służbowych itd., co we wszystkich służbach mundurowych jest absolutną podstawą działania. W tzw. realu facet wyleciałby z policji na zbity pysk, i to bez prawa powrotu. Tutaj nawet jeśli zostaje zawieszony, to po chwili odwieszają go bez specjalnego powodu i wytłumaczenia. Ciemny lud to kupi? Niekoniecznie. To obniża ocenę tego niezłego w sumie filmu. Bo mimo tego i kilku innych niedociągnięć, brytyjski film jest pozbawiony hollywoodzkich naleciałości i naprawdę wciąga widza. To może nie poziom Gorączki, ale inspiracje reżysera czytelne i oczywiste. Trochę może dziwić, że na uzbrojonych po zęby w broń automatyczną przestępców policjanci Sweeney ruszają zaledwie z pistoletami, podobnie jak fakt, że podczas długiej ucieczki mimo oddania setek (albo więcej) strzałów z obu stron nikt nie może trafić – to lekka żenada. Ale może nie będę się czepiał, bo film jest efektowny, dobrze zrobiony od strony technicznej i naprawdę wart obejrzenia.