Zacznę od faktu oczywistego: bardzo lubię Bruce’a Willisa i chętnie oglądam każdy film z jego udziałem. Niestety, trafiają się w jego karierze również spore pomyłki, takie jak omawiana Mokra robota. Film kompletnie nijaki, bez polotu, bez pomysłu, do tego marnie zagrany. Co tu robi Bruce Willis, pozostanie dla mnie zagadką. Jego udział zawsze nobilituje film, ale tutaj nawet sam maestro dostosował się do poziomu reszty. Gra słabo, a jako groźny szef mafii jest kompletnie niewiarygodny. Widać, że mu się niespecjalnie chciało.
   Fabuła też jest niezbyt oryginalna. Główny bohater, Sonny (w tej roli raper 50 Cent), wraz z dwójką przyjaciół organizuje napad na konwój z diamentami. Gdy wydaje się, że wszystko jest pod kontrolą, Vincent (Ryan Phillippe) zdradza kumpli, strzela do nich i ucieka z łupem. Sonny przeżywa i oczywiście postanawia się zemścić. Ile razy to widzieliśmy? Ale reżyser funduje nam dodatkowe atrakcje, jak choćby wyglądający na homoseksualistę zabójca czy nic nie wnoszący motyw nawrócenia głównego bohatera. Oczywiście Boga odnajdzie dopiero wtedy, kiedy dopadnie zdrajcę. Ale czy z Bogiem w sercu będzie w stanie zrobić mu krzywdę? Tego nie powiem, bo może ktoś jednak sam zechce sprawdzić.
   Film panu Guntherowi ewidentnie nie wyszedł. Marny scenariusz, drętwe dialogi, naiwna fabuła, słabi mafiosi, których byle amator potrafi wywieść w pole. Do tego kiepskie aktorstwo, a w przypadku 50 Centa nawet trudno mówić o aktorstwie, bo to raper, który kompletnie nie umie grać. Biega z miną zbitego psa, szczerząc nienaturalnie białe zęby, jakby grał w krótkim teledysku a nie filmie sensacyjnym. Może nawet sam reżyser zorientował się, że nakręcił gniota, dlatego nazwał swoje dzieło „Setup” – czyli intryga, podpucha, wrobienie kogoś. Wrobił Bruce’a w słaby film i wrobił widza w film z Willisem. Nie dajcie się nabrać. Jest wiele lepszych tego typu filmów. Na ten szkoda czasu.