Jeden nieostrożny strzał poczas polowania na jelenie powoduje, że samotny myśliwy zabija młodą kobietę. Starając się zatuszować wypadek znajduje worek z pieniędzmi. To początek jego kłopotów. Okazuje się, że ktoś wie o jego winie i chce odzyskać swój łup. Ale czy tylko? To zasadnicze pytanie tego leniwego, lecz zarazem bardzo klimatycznego filmu, który ma spore szanse spodobać się koneserom kina obyczajowego. Wszystko tutaj przygnębia i wręcz odpycha – od charakteru i stylu życia głównego bohatera, poprzez szare i ponure krajobrazy, po odpowiednio dobraną muzykę. Ale czasami człowiek ma nastrój właśnie na takie kino – realistyczną, posępną opowieść o winie i nieuchronnej karze. Film jest ciężki w odbiorze, bo mimo niewątpliwych zalet akcja jest tak powolna, że trzeba sporo cierpliwości, by wytrwać do końca. Może źle trafiłem z nastrojem, a może po prostu nie każdy „życiowy” film automatycznie jest świetny? Chociaż seans mnie zmęczył, jestem w stanie dostrzec plusy tej opowieści. Choćby znakomita kreacja Sama Rockwella, który nie jest tu chciwcem ani zimnym mordercą tylko cierpiącym samotnikiem, dostrzegającym w znalezionych pieniądzach szansę na powrót do żony i zapewnienie bytu dziecku. Jego rozterki i dobrze poprowadzona rozgrywka psychologiczna mogą się podobać, jeśli tylko zaakceptujemy żółwie tempo całości. Finał trochę rozczarowuje, ale to już inna historia. Jak wspomniałem wcześniej – kino wyłącznie dla koneserów. Ja nie byłem w stanie tego filmu polubić. Widziałem wiele znacznie ciekawszych i bardziej wciągających dramatów.