Zacznę od opisu, bo ten zapowiada niezłe, emocjonujące kino akcji. Paryska projektantka mody wraca do Londynu gdzie jej brat wylądował w więzieniu oskarżony o zabójstwo. W świecie skorumpowanych policjantów i groźnych gangsterów stara się na własną rękę dociec prawdy. Nie waha się wejść w drogę wysoko postawionym osobom ani zawrzeć układu z byłym członkiem gangu. Wszystko dla brata, który stał się medialnym kozłem ofiarnym i wrogiem żądnej zemsty lokalnej społeczności.
   Fabuła niezbyt oryginalna, ale w dobrych rękach taki materiał mógłby zamienić się w interesujący film. Niestety panowie Kew i Thompson zawalili sprawę. Nakręcili telewizyjnego średniaka, z naiwną do bólu i przewidywalną akcją oraz kompletnie niewiarygodną bohaterką. Aż oczy bolą od patrzenia na jej działania (nieco rekompensuje to jej wygląd i niezła fura). Okazuje się, że detektyw amator jest lepszy niż cała policja, a jak ktoś kogoś zabija, to zawsze ktoś inny to nagra i dowód gotowy. Nie będę brnął w dalsze dywagacje, bo nie ma się nad czym rozwodzić. Słabe, proste kino dla mało wymagającego widza. Jeśli ktoś z czytelników się za takiego uważa i ma sporo wolnego czasu – życzę udanego seansu.