Jest to wzruszająca historia Marley (w tej roli Kate Hudson), która prowadzi wprawdzie samotne, ale bardzo szczęśliwe życie. Ma psa i kilku oddanych przyjaciół, osiaga sukcesy w pracy. Co więcej trzeba wyzwolonej kobiecie? Na pewno nie stabilizacji i męża u boku. Na to nie ma szans. Facet to tylko dodatek, może zaznać odrobiny nieba w jej ramionach i nad ranem musi zniknąć. Niestety tę sielankę przerywa wiadomość o zdiagnozowaniu u Marley nieuleczalnej odmiany raka. Czasu zostało niewiele… Do tego momentu film jest zabawny i ciekawy, dalej już niekoniecznie. Pod wpływem narkozy Marley widzi Boga, który niczym złota rybka oferuje jej spełnienie trzech życzeń. Czego pragnie kobieta w obliczu śmierci? Chce milion dolarów i nauczyć się latać. No cóż… Trzecie życzenie zostaje odłożone w czasie. Marley nie załamuje się, czerpie z życia ile może, a do tego zupełnie nieoczekiwanie zakochuje się w swoim lekarzu. Trochę to naiwne, że dopiero widmo śmierci uświadamia młodej kobiecie, że najważniejsza w życiu jest miłość. Nie praca czy niezależność, tylko właśnie miłość. Drugi człowiek, z którym można dzielić te najlepsze, ale i te najtrudniejsze momenty życia.
   Mam pewien kłopot z tym filmem. Bo z jednej strony to dobrze zrobiony dramat, komedia romantyczna (dwa w jednym), serwujący w odpowiednich dawkach i humor, i wzruszenie; z drugiej jednak zepsuty przez miałkości scenariusza (wygłaszanie mądrości życiowych, Bóg spełniający życzenia niczym dżin z lampy Alladyna). Wątek z czarnoskórym Bogiem (zagranym przez Whoopi Goldberg!), podobnie jak kurs paralotniarstwa czy milion dolarów, nie wnoszą nic do opowieści i są całkowicie zbędne. Odrealniają ten film. Taka typowo hollywoodzka maniera – skoro film o umieraniu to trzeba go osłodzić, aby nie było zbyt poważnie. A właśnie te poważne, życiowe obserwacje są tutaj najlepsze – choćby trudne relacje z rodzicami, zwłaszcza z matką (znakomita Kathy Bates).
   Warto ten film zobaczyć. Nie powala na kolana, ale jest ciepłą, wzruszającą opowieścią o odkrywaniu tego, co się w życiu liczy. Dzięki podejściu Marley, która stara się umierać z godnością, atmosfera w filmie jest przez cały czas bardzo pozytywna. Dlatego mniej wrażliwi widzowie obejdą się bez chusteczek.