W ostatnich latach Real Madryt radzi sobie ze swoim lokalnym rywalem nadzwyczaj dobrze, ale derby to zawsze derby, mecz szczególny, który rządzi się swoimi prawami. Tym bardziej teraz, gdy Królewscy mieli noworoczną zadyszkę, a Atlético gra najlepiej w sezonie. Los zetknął te dwie ekipy w ćwierćfinale rozgrywek o Puchar Króla, a mecz odbył się na Estadio Santiago Bernabéu. Wygrał Real Madryt, ale emocji nie brakowało, a do rozstrzygnięcia potrzebna była dogrywka. W przerwie spotkania, gdy rywale prowadzili 1-0 po golu Moraty, trudno było wierzyć, że gospodarze odwrócą losy rywalizacji. Byli niedokładni, niepoukładani, nie wychodzili na pozycje, psuli proste podania (Benzema, Valverde), grali w tempie oldboyów i nie tworzyli żadnego zagrożenia pod bramką Oblaka. Brakowało świeżości, energii, jakby piłkarzom królewskiego klubu nie zależało na królewskim trofeum. Ale taki jest Real Madryt. Nie ma spokojnych meczów. I nie ma dwóch dobrych połówek. Zwykle wystarczy jedna…
Po przerwie znów stał się cud. Jak w Vila-realu tydzień temu. Może nie tak spektakularny, ale Los Blancos wreszcie dojechali na mecz. Zaczęli grać, a nie tylko statystować. Wystarczyło, że Mendy’ego na obronie (!) zastąpił Camavinga uruchamiając lewe skrzydło, a na boisku zameldował się dynamiczny Ceballos, bohater sprzed tygodnia. Akcje nabrały tempa, a po zejściu niemrawego Kroosa Asensio dołożył odpowiedni zastrzyk energii. Ale szefem był dziś Rodrygo (zmienił słabiutkiego dzisiaj Valverde), który po wspaniałym rajdzie między zawodnikami Rojiblancos wyrównał stan meczu. W dogrywce drugą żółtą kartkę otrzymał Savić, a tuż przed przerwą gola na 2-1 strzelił Benzema, który do tego momentu raczej przeszkadzał niż pomagał. Tuż przed końcem bramkę dołożył Vinícius Júnior stawiając kropkę nad i. Real Madryt nadal rządzi w Madrycie i melduje się w półfinale Pucharu Króla.
