Z nowym krążkiem powraca Inkubus Sukkubus – lansowany w latach 90. w audycjach Tomka Beksińskiego brytyjski zespół rocka gotyckiego, dzięki specyficznym tekstom uznawany za religijną kapelę neopogańską (utwory inspirowane magią, mitologią i okultyzmem traktują m.in. o bogach, boginiach, nimfach, elfach, demonach, wampirach, itp.). Na krążku Queen Of Heaven Queen Of Hell oprócz nowych kompozycji są także remiksy najbardziej znanych utworów z wcześniejszych albumów grupy. Przyznam szczerze, że nie oczekiwałem wiele po tym wydawnictwie. 20 lat temu był inny klimat i inne potrzeby, dzisiaj muzyka Inkubus Sukkubus potrafi rozgrzać tylko najwierniejszych fanów.
Płyta zaczyna się bardzo intrygująco: Lilith, Kali, Nemesis, Morrigan to perfekcyjny wstęp do ciekawej opowieści. Mroczna, narastająca kompozycja z melodeklamacją, bębnami i dzwonami w tle. Po 2 minutach spokojny Forest Hill i czuję się, jakbym słuchał innej kapeli. Potem zaczyna się typowa rockowo-gotycka młócka. Candia Ridley dwoi się i troi lecz głos pięknej wokalistki już tak nie czaruje. Piosenki są robione na jedno kopyto i po kilku numerach straciłem rachubę, której z nich słucham. Odnalazłem się w wolniejszym Goddess Of Samhain czy Winter Rain ale u licha, nie o taką muzykę chodzi. To ma być rock gotycki, a nie smędzenie nad kołyską. Samego szatana uśpi takie granie. Tyle ładne co nijakie. Tam, gdzie miał być czad, jest tylko jego namiastka. Niby sekcja pracuje, jednak siły i ognia w tym za grosz. Narzekam, bo chociaż czasy Sisters Of Mercy już dawno za nami, miałem jednak nadzieje na znacznie lepszy krążek. Fani zapewne będą zadowoleni gdyż zwykle nie wymagają wiele od swoich idoli, pozostali mogą sobie odpuścić ten album. Rocka tu niewiele, wyrazistości zero, a po gotyku został tylko zapach.