Nareszcie Norah Jones (urodzona w Nowym Jorku nieślubna córka znanego muzyka indyjskiego Ravi Shankara) nagrała płytę na miarę jej wielkiego talentu wokalnego. Little Broken Hearts to jej najlepszy krążek od słynnego debiutu sprzed 10 lat. Folkowo-jazzowo-soulowy album Come Away With Me zgarnął kilka nagród Grammy i wywrócił do góry nogami życie młodziutkiej, zaledwie 23-letniej wokalistki. Sprzedano go w nakładzie ponad 20 mln egzemplarzy. Na kolejnych krążkach Norah skręciła w stronę country i nudziła tak, że nie dało się słuchać. Przebłyski zmian przyniósł albym The Fall z 2009 roku, ale dopiero trzy lata później, na Little Broken Hearts, usłyszeliśmy ten sam entuzjazm co na debiucie. To już nie są akustyczne smęty jak kilka lat temu. Teraz nostalgia przybrała nowy wymiar i przyznam, że bardzo jej z tym do twarzy. Nowy album artystki to spora porcja ciepłych, relaksujących, miłych dla ucha pozytywnych brzmień, zdecydowanie bliskich chilloutowym klimatom i dość odległych od jazzowej stylistyki, z którą ją wcześniej kojarzono. Dużo basu, delikatna perkusja, w tle gitara i klawisze, a na pierwszym planie czarujący głos wokalistki. O ostatecznie brzmienie zadbał Danger Mouse, który wraz z Jones odpowiada za wszystkie kompozycje i instrumenty. Połączenie dźwięków w fascynującą całość, dobranie odpowiedniej aranżacji i nadanie kompozycjom marzycielskiego klimatu to właśnie zasługa producenta. Idealna płyta na jesienno-zimowy wieczór przy kominku.