Tak właśnie jest na omawianej płycie. Kompozycje mniej lub bardziej znane, ale w interpretacji Bottiego nabierają nowego smaku. Jest to ciągle muzyka tła, która sączy się leniwie z głośników i specjalnie nie absorbuje słuchacza. Idealna na wieczór przy świecach. Nie ma tu żadnych zgrzytów (no może interpretacja What A Wonderful World z gościnnym udziałem Marka Knopflera trochę męczy (ta dwuminutowa piosenka trwa tu ponad 7 minut), jest równo i spokojnie. Artystę wspomagają zaproszeni goście – poza Knopflerem jest też m.in. David Foster, Herbie Hancock czy Andrea Bocelli. Mamy nawet polski akcent – improwizację na temat utworu Fryderyka Chopina na samym początku płyty.
   Na koniec wrócę do pierwszej myśli – trudno to recenzować. Jest dobrze, ale nie wybitnie. A w większej dawce nawet takie aksamitne brzmienie może nieco znurzyć. Ale taki jest Chris Botti. Fanów nie zawiódł, przeciwników nie przekona. Dla mnie bardzo mocna trójka. Czyli nieźle.