Często podkreślam, że komedia romantyczna to dość skostniały gatunek, bo zwykle już na początku znamy zakończenie opowiadanej historii. Liczy się jednak również, w jaki sposób do tego końca zmierzamy. W przypadku filmu Johna Burgessa, niemalże debiutanta na rynku, forma jest całkiem sympatyczna i miła w odbiorze. Drobna niedogodność nie porywa pomysłem (historia udawanego narzeczeństwa była wykorzystywana wielokrotnie, choćby w świetnym Narzeczonym mimo woli), lecz wykonaniem już tak. Prosty scenariusz podano w ciepły i urzekający sposób. Oto Molly (Aubrey Dollar) zgadza się udawać narzeczoną przyjaciela (Shane McRae), by spełnić życzenie jego umierającego na raka ojca, który przed śmiercią chciałby poznać synową. Młodzi zamieszkują razem i świetnie odgrywają swoje role. Do czasu oczywiście. Co dalej – wiadomo. Już na początku jest jasne, że mimo przeciwności zakochają muszą się w sobie zakochać, a jednak proces ten śledzimy z dużą przyjemnością. Nie ma tu przesady, głupawych trików czy mocno naciąganych rozwiązań. Wszystko jak w życiu. Niezły pomysł, dobra realizacja, fajna muzyka, naturalna gra aktorów. W sumie nic wybitnego lecz seans we dwójkę to znakomity pomysł na spędzenie miłego wieczoru.