Film Tylera Perry’ego, oparty na wielokrotnie nagradzanej sztuce teatralnej z 1975 roku, której autorem jest Ntozake Shange, składa się z wielu wątków poruszających problemy kolorowych kobiet we współczesnym świecie. Jakie to problemy? Nieszczęśliwa miłość, gwałt, aborcja… Tematy te dotykają wszystkich kobiet, nie tylko tych z innym kolorem skóry. Ale założenie autora było właśnie takie, by przedstawić los pań ciemnoskórych, dlatego w obsadzie same „kolorowe” znakomitości: Thandie Newton, Kimberly Elise, Tessa Thompson, Whoopi Goldberg, jest także Janet Jackson i inna piosenkarka, Macy Gray. Całkiem niezła obsada. Trochę gorzej z samą historią, której niektóre wątki są ciekawe i poruszające, ale przedłużające się w nieskończoność nienaturalne monologi bohaterek irytują do tego stopnia, że trudno dobrze odebrać całość. Głęboki przekaz o życiowych problemach recytowany wierszem? Ja tego nie kupuję. Tak to czasem bywa w przypadku ekranizacji sztuk teatralnych. Tę sztuczność warto jednak zaakceptować bo film jest godny uwagi i choćby dla samego kunsztu aktorów warto go obejrzeć. Dużo ciekawych i dość celnych obserwacji natury ludzkiej, ale też nie popadajmy w przesadę, bo z filmu wyłania się jasne przesłanie, że to faceci odpowiadają za całe zło na świecie, a kobiety są przez nich wyłącznie gnębione i poniżane. To chyba spora przesada, choć z drugiej strony nietrudno mi sobie wyobrazić realizm każdej z przedstawianych sytuacji. Miłosne odzywki w stylu „shut up bitch, I told you I was sorry (zamknij się dziwko, przecież przeprosiłem)” są w niektórych środowiskach typowe dla męskich samców. Głównie o nich jest ten film.